جوان خراسانی دهه‌هفتادی و دارنده آخرین بازوبند پهلوانی کشور
پهلوان واقعی را مردم انتخاب می‌کنند
پریسا نوری
کمتر از 3ماه قبل بود که در آسمان کشتی پهلوانی کشور خوش درخشید و با بستن دوباره بازوبند پهلوانی، عنوان پهلوان سال کشور را در سال 1401 به‌دست آورد. اما موفقیت «احمد میرزاپور» فراتر از این عنوان است. پهلوان نامدار کشورمان پیش از این، بارها عنوان قهرمانی لیگ کشتی سنتی هند و جایزه نمادین «گرز رستم» را از آن خود کرده و کسب 2مدال طلای جهانی و موفقیت در آسیا را هم به کارنامه حرفه‌ای این ورزشکار مشهدی بیفزایید. میرزاپور که این روزها در خارج از کشور حضور دارد، تمام تلاشش را به‌کار گرفته تا پایان سال با دست پر به کشور برگردد و بتواند برای رقابت‌های بازوبند پهلوانی ایران سربلند بیرون بیاید. در آستانه فرا رسیدن روز فرهنگ پهلوانی و ورزش زورخانه‌ای، گفت‌وگوی ما را با این قهرمان سنگین وزن کشتی کشورمان که مسلک و منش جهان پهلوان تختی را دنبال می‌کند، بخوانید.
روزی که قدم در این میدان گذاشتید، تصور می‌کردید که عنوان پهلوان ایران را تصاحب کنید؟
بله. از آنجایی که دایی‌‌ام دارنده بازوبند پهلوانی و قهرمان جهان و پدرم از پهلوان‌های کشتی قهرمانی بودند، از کودکی همیشه من را در خانه پهلوان صدا می‌زدند و پس زمینه ذهنم این بود که من هم روزی قهرمان می‌شوم. یادم است در نوجوانی وقتی خودم را برای مسابقات آماده می‌کردم، شب تا صبح خواب می‌دیدم در المپیک حاضر شده‌ام. درست است که هنوز قسمت نشده میدان المپیک را فتح کنم، اما خب مقام‌های دیگر را به‌دست آورده‌ام که بابت این موفقیت‌ها خدا را شاکرم.
پهلوان ایران بودن رسالت سنگینی بر دوش شما نگذاشته؟
صد البته این اتفاق افتاده. پس از بستن بازوبند پهلوانی، رسالت سنگینی بر دوشم حس می‌کنم؛ اما به‌خاطر شرایطی که دارم آنطور که باید و شاید نمی‌توانم از پس این عنوان و مسئولیتش بربیایم. خیلی‌ها می‌آیند در فضای مجازی و اینستاگرام از من کمک می‌خواهند ولی متأسفانه توان مالی که به همه آنها کمک کنم را ندارم. ما با توجه به سبک زندگی ورزشیمان هزینه‌های سرسام‌آوری داریم و همین که از پس مخارج خودمان بربیاییم هم خیلی است.
فکر می‌کنید تا کی بتوانید میراث‌دار بازوبند پهلوانی بمانید؟
کسی که بازوبند پهلوانی را در گذشته گرفته یا الان می‌گیرد، همیشه میراث‌دار است. اما الان که بازوبند در دستان من است برنامه‌ریزی کرده‌ام که تا 3سال آینده پی‌درپی این بازوبند را بگیرم و اگر خدا بخواهد 4 سال مکرر پهلوان ایران باشم.
برای ماندن در صدر چه برنامه‌هایی دارید؟
در حال حاضر در کشور هند هستم و تمریناتم را اینجا انجام می‌دهم. درواقع تا بهمن‌ماه با این کشور قرارداد دارم و در این مدت تلاش می‌کنم بتوانم وقتی برگشتم بازوبند سال1402 را هم بگیرم.
شما خودتان را پهلوان می‌دانید یا قهرمان؟
در حال حاضر قهرمان هستم. لقب پهلوانی را باید مردم به قهرمان‌هایشان بدهند. در واقع ما یک ورزشکار حرفه‌ای هستیم که در مسابقات برنده شده و مدال گرفته‌ایم اما پهلوان را مردم تعیین می‌کنند. امیدوارم عملکردم به‌گونه‌ای باشد که بتوانم روزی به‌عنوان پهلوانی واقعی برسم.
پس قبول دارید که هر قهرمانی را نمی‌توان پهلوان نامید؟ به‌عبارت دیگر به‌نظر شما پهلوان واقعی باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد؟
بله همینطور است. هر شخصی که عنوان قهرمانی کسب کند را نمی‌توان پهلوان نامید. پهلوانی عنوان سنگینی است که هرکسی توان کشیدن آن را ندارد. پهلوان ویژگی‌های خودش را دارد که خیلی از قهرمانان از پس آن برنمی‌آیند. دستگیری از ضعفا، حمایت از مردم و کارهایی از این قبیل است که از یک قهرمان، پهلوان می‌سازد. این کار راحتی نیست من نام نمی‌برم اما در حال حاضر خیلی از قهرمان‌های ورزشیمان کارهایی می‌کنند که مردم آنها را به‌عنوان پهلوان می‌شناسند.
احمد میرزاپور را چقدر به این ویژگی‌ها نزدیک می‌بینید؟
سال1392 که اولین بازوبند را گرفتم خیلی تلاش کردم که به این مرتبه برسم. تمام حرکات و رفتارم این بوده که به این عنوان برسم و امیدوارم این اتفاق افتاده باشد ولی در نهایت این مردم هستند که قضاوت می‌کنند.
دستگیری از نیازمندان و فتوت از ویژگی‌های پهلوانان نامی این سرزمین است. چطور می‌توان این خصایص را در نسل جدید احیا کرد؟
به نکته خوبی اشاره کردید. همه ما باید در این فرهنگسازی نقش داشته باشیم. من به سهم خودم به هر باشگاهی که می‌روم و با بچه‌ها تمرین می‌کنم می‌گویم کشتی گرفتن ملاک نیست، اول ادب و اخلاق و معرفت و احترام گذاشتن به بزرگ‌تر و ریش‌سفیدها را یاد بگیرید. نقش صدا و سیما و رسانه‌ها در نهادینه کردن این فرهنگ پهلوانی خیلی زیاد است. باید برنامه‌هایی را بسازند که به این مهم برسیم. از همه ورزشکاران می‌خواهم مراقب عملکرد، گفتار و کردارشان باشند. چون هرکس که به قهرمانی می‌رسد الگو می‌شود و کوچک‌ترها به آنها نگاه می‌کنند. من وقتی بچه بودم به بزرگ ترها و قهرمان‌ها نگاه و سعی می‌کردم پیرو مسلک و مرام افرادی مثل «احمد وفادار» و آقا تختی باشم.
مهم‌ترین درسی که از حضور در گود گرفته‌اید، چه بوده است؟
از گود احترام به بزرگ‌تر را یاد گرفتم، حتی اگر طرف مقابل یک روز از من بزرگ‌تر باشد احترام زیادی برایش قائلم. بخشش و از خودگذشتگی را هم یاد گرفتم. یاد گرفتم باید از خودمان بگذریم. چه از نظر مالی و چه غیرمالی گذشت کنیم. خیلی از افراد نامی مثل آقای «علی جاودانی» از خودگذشتگی کرده و ورزشکاران جوان را حمایت مالی می‌کند. من به او می‌گویم شما واقعا یک پهلوان هستید، کسی که از مالش بگذرد، کار بزرگی می‌کند.
شما سابقه فعالیت و قهرمانی در کشتی و ورزش زورخانه‌ای دارید، فعالیت در کدام حوزه برایتان دوست‌داشتنی‌تر است؟ به‌عبارت دیگر خودتان را در کدام زمینه موفق‌‌تر می‌دانید؟
سابقه فعالیت قهرمانی در کشتی را دارم. در کشتی پهلوانی هم موفق بودم و به دو تا بازوبند پهلوانی و المپیک آسیایی رسیدم. 2مدال طلای جهانی هم گرفتم و خدا را شکر توانستم درکشتی پهلوانی حرفی برای گفتن داشته باشم.
در سال‌ها فعالیت ورزشی حتما موانعی پیش رویتان قرار گرفته، آنها را چطور ضربه فنی کرده‌اید؟
کشتی رشته سختی است و همیشه وقتی کشتی‌گیرها به موانع برخورد می‌کنند، جا نمی‌زنند. چون سختکوش هستند و در سختی بزرگ شده‌اند؛ خیلی از کشتی‌گیرها وضع مالی خوبی نداشتند و با کمترین‌ها و از صفر شروع کردند، برای همین در مقابل مشکلات زندگی چون پولاد آبدیده شده و از موانع به سلامت گذر می‌کنند.
این روزها مشغول چه مسابقات و فعالیت‌هایی هستید؟
در حال حاضر به‌دلیل اینکه با لیگ کشتی هندوستان قرارداد یکساله دارم در این کشور زندگی می‌کنم. قراردادم بهمن‌ماه تمام می‌شود و برای رقابت‌های بازوبند پهلوانی به ایران برمی‌گردم. جا دارد اینجا از همه دوستان که از راه دور تشویقم می‌کنند تشکر کنم. یک تشکر ویژه هم از همسرم می‌کنم که من را در کشور غریب تنها نگذاشت و با پسر کوچکمان «دیاکو» پا به پای من آمد. من، همسر و پسرم برای کسب افتخار قهرمانی برای کشورمان، دوری از وطن را به جان خریدیم، چون عاشق سرزمین‌مان ایران هستیم.
